Αυτή η ασθένεια έχει πολλά ονόματα: αρθρίωση, οστεοαρθρία, σύγχρονη-οστεοαρθρίτιδα (βλ. Οι ορισμοί των M15, M19 και M47 στην ICD-10- "Διεθνής στατιστική ταξινόμηση των ασθενειών και σχετικών προβλημάτων υγείας". Όντως μπορεί, η ουσία της νόσου παραμένει αμετάβλητη: ο χόνδρος του κοινού καταστρέφεται σταδιακά, εμφανίζονται το κανονικό έργο της άρθρωσης, οι παθολογικές εξελίξεις των οστών εμφανίζονται - οστεοφυτικά. Κατά μέσο όρο, το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από αυτή την ασθένεια, αλλά με την ηλικία, η συχνότητα του αυξάνεται: μετά από 60 χρόνια, το 97% των ασθενών έχουν ορισμένα σημάδια αρθρίσεως.
Η αρθρέωση μπορεί να επηρεάσει τις αρθρώσεις, αλλά κυρίως το ισχίο και το γόνατο. Επιπλέον, στους άνδρες, ένας αστράγαλος, ο καρπός και η χρονική σύνδεση συχνά υποφέρουν από άνδρες και την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Στις γυναίκες, η αυχενική και η θωρακική σπονδυλική στήλη, οι αρθρώσεις των δακτύλων και η άρθρωση στη βάση του αντίχειρα του ποδιού.
Η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να είναι πρωτογενής ή δευτερεύουσα. Η πρωτοβάθμια εμφανίζεται σε αμετάβλητες αρθρώσεις, δευτερεύουσες - στο πλαίσιο μιας υπάρχουσας παθολογίας.
Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη της αρθρίσεως:
Paul: Οι γυναίκες αρρωσταίνουν δέκα φορές πιο συχνά.
ηλικία;
υπερβολικό σωματικό βάρος.
Ανεπαρκή φορτία στις αρθρώσεις - Επαγγελματικά αθλήματα, εργασία που πρέπει να είναι σε γόνατα ή squatting, συχνές περπατώντας μέχρι τις σκάλες?
Μεταβιβάστηκαν κοινές πράξεις, όπως η απομάκρυνση του μηνίσκου.
Ελευθερωμένοι φίλοι των τραυματισμών.
οξεία ή χρόνια φλεγμονή των αρθρώσεων.
κληρονομικότητα.
Συνδυάζοντας αυτούς τους παράγοντες, μπορούμε να πούμε ότι η ανάπτυξη της οστεοαρνίας διευκολύνεται από ένα σταθερό υπερβολικό φορτίο ή μικροστασία των αρθρώσεων.
Ο μηχανισμός ανάπτυξης της αρθλωμάτων και των συμπτωμάτων
Ο κύριος λόγος για την ανάπτυξη της αρθρίσεως είναι η παραβίαση της ισορροπίας μεταξύ της καταστροφής και της αποκατάστασης του κοινού χόνδρου. Στο σώμα, οι διαδικασίες του αναβολισμού είναι πάντα παράλληλα, δηλαδή η δημιουργία νέων σύνθετων δομών και του καταβολισμού - η καταστροφή παρωχημένων ή κατεστραμμένων ιστών. Σε κανονική κατάσταση, αυτές οι διαδικασίες πηγαίνουν περίπου με την ίδια ταχύτητα. Με την οστεοαρθρίτιδα, η καταστροφή του χόνδρου ενισχύεται και η αποκατάστασή του, αντίθετα, επιβραδύνεται. Κατά προσέγγιση, ο αρθρικός χόνδρος αρχίζει να επιταχύνει και να γεράζει ενεργά. Η ποσότητα ειδικών κυττάρων που παράγουν υλικό για ιστό χόνδρου μειώνεται - χονδροκύτταρα. Οι ιδιότητές τους αλλάζουν: τα κύτταρα αρχίζουν να παράγουν "λανθασμένες" πρωτεΐνες. Ο αρθρικός χόνδρος είναι σταδιακά λεπτότερος, γίνεται εύθραυστος, χωρίζεται σε ίνες, καλύπτεται με ρωγμές και με την πάροδο του χρόνου εξαφανίζεται εντελώς.
Αυτές οι αλλαγές δεν μπορούν παρά να επηρεάσουν τα αρθρικά μέρη του οστού, επειδή η κύρια λειτουργία του αρθρικού χόνδρου είναι η προστασία του οστού από το φορτίο. Οι επηρεαζόμενοι χόνδρες χάνουν τις ιδιότητες απόσβεσης τους και ολόκληρο το φορτίο μεταφέρεται στα οστά των οστών και μεταφέρεται ανομοιογενή, ακριβώς όπως ο χόνδρος αλλάζει άνισα. Σε περιοχές αυξημένης πίεσης, η ροή του αίματος διαταράσσεται, αλλάζει η οστική πυκνότητα, η δομή της, οι αναπτυσσόμενες οστικές εμφανίζονται στις περιοχές - οστεοφύλες που περιορίζουν την κινητικότητα της άρθρωσης. Δεδομένου ότι τα κινήματα σε αυτό είναι περιορισμένα όχι μόνο λόγω των οστεοφυτών, αλλά και απλώς και μόνο επειδή μετακινείται ενεργά με την πάροδο του χρόνου, η ατροφία των μυών με την πάροδο του χρόνου, η οποία επιδεινώνει το πρόβλημα, επειδή οι φυσιολογικοί ενεργοί μύες υποστηρίζουν τη σταθερότητα της άρθρωσης και με την ατροφία τους, το φορτίο αυξάνεται μόνο.
Τα κύρια συμπτώματα της αρθρίσεως είναι ο πόνος στην άρθρωση, η οποία εντείνεται κατά τη διάρκεια της κίνησης και του φορτίου και εξαφανίζεται μόνο του. Συχνά, η πρωινή δυσκαμψία ενώνει τον πόνο - το αίσθημα ενός "πηκτώματος" στην άρθρωση, μείωση του όγκου των κινήσεων. Αυτό υποδεικνύει ανεπαρκή κυκλοφορία αίματος στην άρθρωση. Μπορεί να προστεθεί μια κρίση (κρέπα) της άρθρωσης σε αυτά τα συμπτώματα, την αστάθεια του. Συνήθως, ο πόνος εμφανίζεται στον τομέα της βλάβης, αλλά με την αρθρέωση της άρθρωσης του ισχίου, μπορούν να γίνουν αισθητές στη βουβωνική χώρα, στους γλουτούς και ακόμη και στο γόνατο.
Στάδια ανάπτυξης της αρθρούς των αρθρώσεων
Με βάση τα χαρακτηριστικά X -Ray, διακρίνονται τέσσερα στάδια ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας:
Η αρχή της αναδιάρθρωσης της δομής των οστών, οι περιοχές της οστεοσκλήρυνσης στην υποεγκεφαλική περιοχή.
Προστίθεται η στένωση του χάσματος των αρθρώσεων, εμφανίζονται οστεοφυτά.
Η οστεοσκλήρυνση στην υποεγκεφαλική περιοχή του οστού (κάτω από τον χόνδρο) γίνεται έντονο, το χάσμα των αρθρώσεων είναι σημαντικά μειωμένο, μεγάλα οστεοφυτικά.
Οι επιφάνειες (κεφάλια) των οστών παραμορφώνονται, συμπιέζονται, το κοινό χάσμα εξαφανίζεται πρακτικά, ακαθάριστες έντονες οστεοφύλες.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι ακτινολογικά καθιερωμένες αλλαγές δεν συσχετίζονται με κανέναν τρόπο με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Πολύ συχνά, ο σοβαρός πόνος και η περιορισμένη κινητικότητα συνοδεύονται από ασήμαντες αλλαγές στην x -Ray και αντίστροφα, η ακατέργαστη βλάβη στην άρθρωση μπορεί να μην εκδηλώνεται κλινικά.
Διάγνωση και θεραπεία
Η θεραπεία της αρθρίσεως είναι δια βίου, λόγω της χρόνιας φύσης της νόσου. Αλλά όσο πιο γρήγορα γίνεται η διάγνωση και, κατά συνέπεια, η θεραπεία ξεκινά, τόσο πιο αργές θα προχωρήσουν οι αλλαγές στον ιστό χόνδρου. Ως εκ τούτου, με κάθε πόνο στην άρθρωση, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό το συντομότερο δυνατό, ο οποίος, με βάση τις χαρακτηριστικές καταγγελίες, θα συνταγογραφήσει περαιτέρω εξέταση και θεραπεία.
Η ακτινογραφία της πληγείσας άρθρωσης θα δώσει μια γενική ιδέα για το πόσο μακριά έχει πάει η διαδικασία. Αλλά τα ακριβή, αξιόπιστα δεδομένα μπορούν να ληφθούν μόνο χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους έρευνας: υπερηχογράφημα, υπολογιστική τομογραφία, τομογραφία μαγνητικού συντονισμού της άρθρωσης.
Οι μέθοδοι θεραπείας της αρθρίσεως μπορούν να χωριστούν σε μη φαρμακολογικά, φαρμακολογικά και χειρουργικά. Η χειρουργική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας καθίσταται απαραίτητη στο τελικό στάδιο της ανάπτυξης της νόσου, όταν απαιτείται ενδοπροθετική - με άλλα λόγια, η αντικατάσταση της άρθρωσης με συνθετική. Αλλά πριν από αυτό, η διαδικασία μπορεί να επιβραδυνθεί με φάρμακα και φυσιοθεραπεία.
Μη -Φαρμακολογική θεραπεία:
Εκπαίδευση ασθενών. Οι περισσότεροι ασθενείς δεν καταλαβαίνουν καθόλου τι συμβαίνει σε αυτούς, τι είναι δυνατό και τι είναι αδύνατο. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητη η κατάρτιση. Θα πρέπει να γίνει σαφώς κατανοητό ότι με οποιαδήποτε ζημιά στην άρθρωση, πρέπει να συνεχίσετε να εκτελείτε ασκήσεις και να τεντώσετε, μειώνοντας το φορτίο και την ένταση. Δεν μπορείτε να περπατήσετε - να μετακινηθείτε γύρω από το διαμέρισμα και στα τέσσερα, αλλά μην σταματήσετε και μην ξαπλώνετε στο κρεβάτι. Αξίζει επίσης να μάθετε ειδικές ασκήσεις που συμβάλλουν στη μείωση του πόνου, στη διατήρηση της κινητικότητας των αρθρώσεων και της κανονικής μυϊκής κατάστασης.
Μείωση του σωματικού βάρους. Η μείωση του σωματικού βάρους όχι μόνο μειώνει τον πόνο, αλλά και βελτιώνει τους βιοχημικούς δείκτες που χαρακτηρίζουν τις αλλαγές στον χόνδρο.
Θεραπεία άσκησης. Οι φυσικές ασκήσεις, ειδικά με στόχο τη βελτίωση της μυϊκής δύναμης, τη μείωση του πόνου των αρθρώσεων και τη διατήρηση της λειτουργίας τους.
Ο βελονισμός βοηθά στην ανακούφιση του πόνου και στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στην άρθρωση.
Κύρια, ορθοπεδικά πέλματα, ορθοστάτες γόνατος και άλλες συσκευές σταθεροποιούν την άρθρωση και μειώνουν το φορτίο. Δημιουργούν ένα αναισθητικό αποτέλεσμα και βελτιώνουν τη λειτουργία της άρθρωσης.
Φυσιοθεραπεία. Περιλαμβάνουν τόσο τις απλούστερες μεθόδους όπως ένα μαξιλάρι θέρμανσης ή μια φούσκα με πάγο, καθώς και μεθόδους υψηλής τεχνολογίας.
Θεραπεία κύματος κρούσης. Τα ηχητικά κύματα σε συχνότητα 16 έως 25 herz (infrasound) παρέχονται στην περιοχή της άρθρωσης. Ταυτόχρονα, βελτιώνεται η κυκλοφορία του αίματος και οι μεταβολικές διεργασίες στην πληγείσα άρθρωση. Αυτή η θεραπεία είναι αποτελεσματική στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης της αρθλωμάτων και είναι σχεδόν άχρηστη σε προχωρημένες περιπτώσεις.
Hivamat Therapy. Αυτό είναι ένα μασάζ δόνησης που δημιουργείται από την επίδραση ενός εναλλασσόμενου ηλεκτρικού πεδίου. Βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος και τον μεταβολισμό στον χόνδρο, ανακουφίζει τον πόνο, μειώνει το οίδημα και τη δραστηριότητα της φλεγμονής.
Κρυοθεραπεία ή έκθεση σε υπερφυσικές θερμοκρασίες. Μειώνει το οίδημα και τη φλεγμονή, μειώνει τον μυϊκό σπασμό και τον πόνο, βελτιώνει τις μεταβολικές διεργασίες και την αναγέννηση.
Μασάζ. Με την αρθρέωση, το μασάζ είναι βοηθητικό: μειώνει τον μυϊκό σπασμό και επιβραδύνει την ατροφία των μυών, αλλά δεν επηρεάζει την πορεία των εκφυλιστικών διεργασιών στην ίδια την άρθρωση.
Μεθόδους φαρμακολογικής θεραπείας
Από τα φάρμακα στη θεραπεία της αρθρθείσας, χρησιμοποιούνται συχνότερα μη -αυτοειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAID), τα οποία μειώνουν τη δραστηριότητα της φλεγμονής και μειώνουν τον πόνο, αλλά δεν μπορούν να επιβραδύνουν τη διαδικασία καταστροφής του χόνδρου. Για να βελτιωθεί η διατροφή και η αναστολή του εκφυλισμού, οι SO -Called Lains για τις αρθρώσεις - ουσίες που συνθέτουν τον ιστό του χόνδρου. Όσον αφορά την αποτελεσματικότητά τους, οι γιατροί συζητούνται βίαια για τα τελευταία δέκα χρόνια. Αυτή τη στιγμή δεν συνιστώνται σε πολλές χώρες
Οι συνθετικές ορμόνες ανακουφίζονται ενεργά - γλυκοκορτικοστεροειδή.
Οποιαδήποτε φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με διάφορους τρόπους. Πρώτα απ 'όλα, αυτά είναι παραδοσιακά δισκία (προφορική υποδοχή). Αυτή η μέθοδος είναι απλή και αρκετά αποτελεσματική, αλλά τα φάρμακα που εισάγονται με αυτόν τον τρόπο μπορούν να επηρεάσουν την κατάσταση ολόκληρου του οργανισμού, κυρίως του γαστρεντερικού σωλήνα.
Αλοιφές και κρέμες. Παρά την ενεργό διαφήμιση, αυτή η μέθοδος εφαρμογής είναι αναποτελεσματική ή αναποτελεσματική: η ενεργή ουσία απλώς "δεν φτάνει" στην άρθρωση. Το δέρμα είναι ένα φυσικό προστατευτικό εμπόδιο του σώματος, μέσω του οποίου δεν διεισδύουν τόσες πολλές ουσίες, είναι ακόμη πιο δύσκολο να αναμένουμε ότι τα φάρμακα θα περάσουν υποδόριους ιστούς, θα διεισδύσουν στην τσάντα της άρθρωσης και θα πέσουν σε χόνδρο.
Ενδοεπιχειρησιακή εισαγωγή. Σε αυτή την περίπτωση, η ενεργή ουσία πέφτει απευθείας στο τμήμα των παθολογικών αλλαγών. Πρόκειται για μια πολύπλοκη χειραγώγηση που απαιτεί τη συμμετοχή ενός ειδικευμένου γιατρού, αλλά ταυτόχρονα μία από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους παράδοσης θεραπευτικών παραγόντων. Οι σύγχρονες περιοχές θεραπείας με αρθρίωση περιλαμβάνουν θεραπεία με PRP ή θεραπεία στο πλάσμα. Ταυτόχρονα, το πλάσμα του ασθενούς, εμπλουτισμένο με αιμοπετάλια, εισάγεται στην άρθρωση. Αυτά είναι κύτταρα αίματος που όχι μόνο είναι υπεύθυνα για την έγκαιρη στάση της αιμορραγίας, αλλά και ενεργοποιούν την ενεργό αποκατάσταση των ιστών. Τονίζουν την ανάπτυξη πολλών βιολογικά δραστικών ουσιών που είναι υπεύθυνες για την αναγέννηση. Το ενεργοποιημένο πλάσμα μειώνει τη δραστικότητα της φλεγμονής, μειώνει τον πόνο και δεν προκαλεί αλλεργίες, αφού αυτοί είναι οι ιστοί του ασθενούς.
Έτσι, η θεραπεία της αρθλωμάτων είναι μια δια βίου διαδικασία. Όμως, η επιλεγμένη από έναν αρμόδιο γιατρό, σας επιτρέπει να ανακουφίσετε τον πόνο για μεγάλο χρονικό διάστημα, να μειώσετε τη φλεγμονή, να διατηρήσετε μεταβολικές διεργασίες στον χόνδρο και, συνεπώς, να καθυστερήσετε την ανάγκη αντικατάστασης της άρθρωσης για μεγάλο χρονικό διάστημα.
